Babam

Babam, 1919 yılında doğdu. O Kısa boylu bir adamdı, ama altın bir kalbi vardı ile. 1945 yılında annemle evlendi. Elli yıldan daha fazla onlar birlikte yaşadılar. Babam bir mard çok mert dosdoğru bir adamdı. O boyacıdı boyacı olarak çalışıyordu. Her zaman çok sıkı yoğun çalışıyordu çalıştı .Bizi desteklemek (geçindirmek)için, ama pazarları pazar günleri futbol maçına benimle beraber giderdik gitti. 1999 yılında babam öldü, öldüğünde seksen yaşındaydı.

Allah rahmet eylesin..."Ama"yı çok kullanıyorsunuz bence cümle arası bir sürü bağlaçlar var Türkçede onlara dikkat edin ,Türkçeniz çok iyi tebrikler..

Babam

Benim(1) babam 1919 yılında doğdumuş(2). O kısa bir adamdı, ama altın bir kalp ile. Kısa boyluydu, ama altın kalpliydi (veya "altın gibi bir kalbi vardı"). 1945 yılında annemle evlendimişler(3). Elli yılden daha fazla onlar birlikte yaşadı. Birlikte elli yıldan fazla yaşadılar. Babam bir mard çok dosdoğrudu. Babam mert ve dosdoğru (veya "çok doğru") bir insandı. O boyacıydı. Her zaman çok sıkı çalıştı bizi desteklemek için, Bizi iyi yaşatmak için hep çok sıkı çalıştı; ama pazarları futbol maçına benimle beraber gitti. ama pazarları futbol maçına gider, beni de yanında götürürdü. 1999 yılında babam öldü, seksen yaşında. Babam 1999 yılında, seksen yaşında öldü.

(1) : You don't have to use "Benim" here, but in the beginning of the text it is slightly better.
(2) , (3) : You weren't alive at that time.

Chronologically, and thus, in terms of grouped sequence ( -mış sentences / -dı sentences ), this type of arrangement would be proper:

Benim babam 1919 yılında doğmuş. 1945 yılında annemle evlenmişler. Birlikte elli yıldan fazla yaşadılar. Babam mert ve dosdoğru (veya "çok doğru") bir insandı. Kısa boyluydu, ama altın kalpliydi (veya "altın gibi bir kalbi vardı"). O boyacıydı. Bizi iyi yaşatmak için hep çok sıkı çalıştı; ama pazarları futbol maçına gider, beni de yanında götürürdü. Babam 1999 yılında, seksen yaşında öldü.