Aklımdaki deniz çok durgundu, gelip giden ufak dalgaları izlerken hayatımdaki akışı unutmuşum. O akış, o düzen her zaman şudur; ne zaman herşey çok iyi olursa bil ki arkasından büyük ve kötü bir olay olacak. Ben ufak dalgaları izlerken gelen büyük dalgaları hiç görmemişim. Bunun sonucu da deniz ortasındaki ufak mutluluk teknemin büyük dalgalar altında kalıp sarsılması. Şimdi kovalarla su boşaltıyorum tekne batmasın diye. Ama bundan sonra aklımdaki deniz yine sakinleşse ve o ufak mutluluk teknesi eski haline dönse bile; gelebilecek büyük dalgaları unutmayacağım. There is no such a rule :) My philosophy is don't worry until it really happens, otherwise you probably worry for nothing too many times. Sapolsky's Why Zebras Don't Get Ulcers (I didn't read the book but I watched videos of him about the book) explains this very well, zebras have real stresses (e.g. to be eaten by a lion) then they release stress hormones and run and when they are safe again they get relaxed but people stay worried about their mortgages for 20 years.